Ware vrijheid eist van me dat ik beperkende patronen en opvattingen afwerp. Een deel van mij moest sterven om herboren te worden.
Als hulpverlener is het belangrijk dat we elk jaar nascholing en bijscholing volgen. Ik vind dit ook een must omdat ik alleen dan in staat ben om mijn clienten de juiste zorg te bieden. Dan is het ook aan mij om mezelf onder de loep te nemen. Afgelopen jaar was dit een bijscholingsjaar “kunstzinnig hulpverlenen” gericht op ACT (acceptatie en commitment therapie) een vorm van gedragstherapie waarbij gericht wordt op psychologische flexibiliteit. Bij mij ging het veel dieper dan dat wat ik aan het begin van jaar zeker niet kon vermoeden. Het was een bewogen jaar met als hoofddoel de zoektocht naar vrijheid in mijzelf en wat houdt vrijheid in. Het hervinden van mijn kunstenaarschap, welke ver ver weg gestopt zat, overschaduwd door oud zeer!!! IK wilde het weer aan kunnen kijken… maar hoe??
“In ieder van ons woont een dieper wezen waarin de vrije mens zich uitspreekt” Dit is een uitspraak van 1 van mijn favoriete kunstenaars uit de 20ste eeuw ‘KANDINSKY’. Van hem heb ik geleerd hoe ik kan luisteren naar mijn innerlijke noodzaak om te creëeren vanuit een vrij geest. Om zonder enige druk of belemmerende overtuiging, zuiver te leren luisteren naar mijn innerlijke stem.
Ditzelfde proces laten de paarden mij nog elke dag ervaren.
In mijn kunstzinnig proces merk ik telkens weer dat ik in een innerlijk conflict verwikkeld ben en ook met een universele wet. Als ik vrijheid wil ervaren is het ook belangrijk dat ik vertrouwen geef aan iets groters dan mijzelf. Dat betekend ‘Overgave’…pffff
Ik heb slapeloze nachten mijn buik rommelt en mijn baarmoeder doet pijn… Het enige wat ik telkens hoor is: “mijn bestaansrecht wordt aangetast en ook ik heb recht op een plek, ik heb bestaansrecht!!”
Ik voel vooral woede, frustratie en onmacht, pijn en verdriet.
“Nu moet ik het leven loslaten…zo onrechtvaardig…” Ik ben zowel in het heden en tegelijker tijd kan het verleden ervaren…lang lang geleden… en de toekomst beleef ik tevens … wat bizar… dat is wat mijn hoofd ervan vindt.
Je krijgt mijn ziel er niet mee klein.....
Ik ben bang, doodsangst ervaar ik….alsof ik voor het gerecht sta en daar mijn onterechte vonnis moet ontvangen en dat ik ter dood veroordeeld wordt. Films als Outlander en Poldark, daar voel ik me zo mee verbonden. Jeanne d’ark, vechten voor het recht en een beter geluk voor anderen die dat zelf niet kunnen. Ja dat is het !!!.
Het nr van Macro Bosato, vrijheid en de zinnen , je krijgt mijn ziel er niet mee klein…daar voel ik de kracht de levenskracht in al mijn aderen stromen…Die woorden resoneren in mij.
Ik geloof ook dat ik het nu wel ga redden.. ja ik ga het redden, het is alsof ik door een geboortekanaal worstel om het licht te zien. Ik wil het licht zien!!! En ja daar ben ik, vol levensvreugde…als een leidmerrie voel ik me hier op mijn plek, niet achterom kijkend, wel weten waar de weg is.. Ik ben thuis.
Tranen van geluk rollen over mijn wangen als ik deze 3 woorden tik:
IK ben THUIS.
IK BEN THUIS !!
