Hokjes geest

Jolanda Kleiss
Jolanda Kleiss

Wat hoort er meer thuis in dat hokje dan je paard?
Wie of wat plaatsen we in dat hokje?
Wat willen we beschermen?

Deze foto kwam ik op internet tegen en inspireerde me om vanuit een fenomenologische blik dit blog te schrijven over paarden, controle,macht en emoties.

Twaalf jaar geleden zijn paarden mijn leven ingewandeld, ik ben er dus niet mee opgegroeid. Ik heb mezelf altijd zo verbaasd over hoe wij met deze dieren omgaan, al moet ik bekennen dat het bij mij in het begin net zo was. En dan heb ik het over macht en controle over het paard. In het begin dacht ik dat ik ze de baas moest zijn.

Verder wilde ik een stal voor mijn paard met een heerlijk zachte, schone bodem waar ze op kon liggen. Een hokje was het… Wat was dat toch dat ik mijn paard in een hokje wilde zetten? Ik denk omdat dat een fijn, verzorgend en cosy gevoel oproept. ‘Er kan zo niets met haar gebeuren’, heb ik mezelf vaak horen zeggen en ik niet alleen, ik hoorde het anderen ook zeggen.

Is het een persoonlijk verlangen om een paard in een hokje te zetten of is dit omdat iedereen dit zo doet?

Of is het een collectief gebeuren en doen wij elkaar na als kuddedieren?

Ik blijf het interessant vinden en hoe langer ik erover nadenk, hoe meer vragen ik heb:

  • Wat hoort er meer thuis in dat hokje dan je paard?
  • Wat plaatsen we in dat hokje?
  • Wat willen we beschermen?

Ik kan natuurlijk alleen over mezelf praten en mijn ervaringen in deze blog met jullie delen.
Voor mij was het mijn gevoel dat ik in een hokje plaatste… dan had ik daar tenminste controle over.
Stel je voor dat bepaalde gevoelens de vrijheid kregen? Hoe moest ik daar dan mee omgaan?

Uiteindelijk heb ik mijn gevoelens de vrijheid gegeven, zo ook mijn paarden, want ik had er inmiddels zes rondlopen. Wat trouwens ook alweer vragen bij me oproept… Want wat maakt dat ik nu zes paarden heb? Maar goed, dat is een mooi onderwerp voor een andere blog.

En dat heb ik geweten! Mijn gevoelens én mijn paard de vrijheid schenken… Ze hebben me veel geleerd over mijn eigen emoties en gevoelens en hoe ik hiermee omging. Dat is echt met vallen en opstaan gegaan en heeft me hoge pieken en diepe dalen doen ervaren. Ik heb in volle bewustzijn mijn beperkingen leren kennen, maar ook mijn vrijheid.

En weet je? Ik heb ze beide – vrijheid en beperktheid – nodig, de een kan niet zonder het ander. Als ik alleen de vrijheid zou ervaren dan zou ik gek worden, mijn beperktheid zorgt ervoor dat ik met beide benen op de grond blijf en mijn vrijheid zorgt ervoor dat mijn beperktheid niet te beperkt wordt!

Ik heb er veel van geleerd om zowel mijn paard als mijn gevoel uit hun hokje vrij te bevrijden.

Het is voor mij een natuurlijke golfbeweging, een beweging die ook ontstaat in de natuur: iets zet uit (vrijheid) en krimpt weer in (beperking).

Maar hoe zit dat dan met onze paarden?

  • het gewoon een praktische oplossing om ze in een hokje te zetten, omdat we anders niet voldoende plek voor ze hebben?
  • is het een compensatie, omdat we onszelf ook in hokjes plaatsen?
  • hebben we de hokjes nodig om elkaar te begrijpen?
  • houden we gewoon van structuur en orde?

Kijk eens naar beide foto’s? Wat valt je op? Ze lijken zo op elkaar!
Wat zijn voor jou de overeenkomsten?

Voor mij blijft het een grote inspiratiebron, de verbinding tussen paard en mens. En ik heb er veel van geleerd om zowel mijn paard als mijn gevoel uit hun hokje vrij te laten, en veel meer in evenwicht te leven tussen een gevoel van vrijheid en mijn eigen beperkingen.

Dit bericht delen:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Equizenz maakt gebruik van cookies om de website te analyseren, personaliseren en te verbeteren. Door gebruik te maken van onze website stemt u hier mee in. Kijkt u voor meer informatie in onze privacy statement.