De Hoogtepunten en Diepe dalen van mijn ondernemersreis tot nu toe
Ondernemen zit in mijn bloed
In mijn aderen stroomt een onstuitbare drang tot ondernemen. Het is me met de paplepel ingegoten. Mijn ouders hadden een eigen zaak, een bloeiende handel in verpakkingsmateriaal. De bedrijvigheid van hun onderneming sijpelde door in onze dagelijkse bezigheden. Ons huis was vaak gevuld met dozen vol verpakkingsmateriaal wat vervolgens weer in kleine dozen verpakt moest worden. Dat herinner ik me nog zo levendig. Als kind beschouwde ik het als een spel en natuurlijk hielp ik mee… het was mijn speeltuin.
Op mijn 17e vervaardigde ik mijn eigen sieraden en op mijn 19e stond ik op de markt met mijn zelfontworpen creaties. Ik had een presentatiekist gemaakt waarin ik ze makkelijk kon uitstallen. Rond mijn 20e verbleef ik 3 maanden in Italië en die kist met mijn sieraden reisde overal met me mee.
Mijn ondernemersreis en het volgen van mijn hart zijn onlosmakelijk verbonden.
En zo begon ik mijn carrière als ondernemer. Tien jaar later had ik mijn opleiding als edelsmid voltooid en bezat ik ook een eigen winkeltje. Een spirituele cadeauwinkel met mijn edelsmederij erin.
Wat me vreugde bracht volgde ik. Je zou kunnen zeggen dat ik altijd mijn hart gevolgd heb en ik had een onuitputtelijke bron van inspiratie en doorzettingsvermogen. Ik volgde altijd mijn intuïtie, ook als ik extra sieraden of andere producten inkocht. Dat ging me altijd vrij gemakkelijk af. Ik wist precies wat mijn klanten leuk vonden. Na een jaar of 3 voelde de winkel als een belemmering en besloot ik te stoppen, ik verkocht de winkel en deze heeft nog meerdere eigenaren gehad. Dus het lijkt erop dat het concept dat ik had bedacht toch goed was 😊.
In die tijd gaf ik ook al intuïtief teken- en schilderlessen in de kelder van de winkel en merkte dat ik toch meer met mijn creativiteit wilde doen. Ik had al een atelier in een omgebouwde varkensstal en begon daar met het geven van lessen in tekenen, schilderen en edelsmeden. Ik ging zelf steeds meer exposeren in het land en had zelf een een kleine galerie opgezet.
Ik voelde me daar helemaal op mijn plek…
Op het moment dat alles fout ging, verschenen de paarden.
Door mijn gedrevenheid en enthousiasme bleef ik over mijn grenzen gaan, ik vond wat ik deed zo leuk en vond het moeilijk om op de rem te trappen. Ik raakte in een burn-out en tot overmaat van ramp werd ik door de gemeente uit het pand gezet. Ik had niet de energie om daartegen in te gaan. Ik was alles kwijt, mijn werk, ik kon mijn passie niet meer uitoefenen. Ik belandde in een diepe put. Dit duurde 1,5 jaar. Toen verschenen de paarden in mijn leven…uit het niets.
Blijkbaar had het leven iets anders voor me in petto. Ik kwam de paarden tegen op een buitenevenement. Ik liep er recht op af en wat er toen gebeurde, kan ik nog steeds voelen. Kippenvel van top tot teen en ik kreeg tranen in mijn ogen. Wauw, wat gebeurde hier? Dit gevoel was nog groter dan mijn hart volgen. Ze deden iets met me en daar wilde ik meer van weten. Dat is nu 25 jaar geleden. De paarden en ik…. we hebben elkaar niet meer losgelaten.
In 2006 kreeg ik mijn eerste paard. Ik was onbekend met paarden, ik was geen paardenmeisje en daar stonden we dan. Mijn eerste paard, Gioya en ik….. allebei onervaren en onwetend. Ze is nu 22 jaar in mijn leven en we zijn hartsvriendinnen. Mijn zielsverwant als het gaat om vriendschap tussen mens en dier. Uiteindelijk zijn er na Gioya nog 5 andere paarden bij me komen wonen en samen vormen we nu een homogene kudde. Elke dag mogen we de harten openen van de personen die bij ons komen met levens-en ontwikkelvragen. Ik ben dankbaar dat ik dit werk mag doen samen met mijn kudde.
Eigen koers blijven volgen, vol vertrouwen
Als ondernemer, maar ook als mens heb ik geleerd dat we niets te willen hebben in het leven en dat het juist draait om te durven luisteren naar wat het leven je te bieden heeft. Je hart volgen, zelfs als het pijn doet. Het heeft me geleerd om flexibel te zijn en te blijven vertrouwen, zelfs als het wat minder gaat. Juist ook dan je eigen koers blijven volgen.
Ik heb financieel turbulente tijden gekend, waarin ik niet meer dan 25 euro per week te besteden had, maar ook tijden waarin het me voor de wind ging.
De ondernemer in mij heeft zich nooit verveeld en ik heb nooit overwogen om voor een baas te gaan werken. Wel vraag ik mezelf van tijd tot tijd af of ik nog ‘on track’ ben, of ik nog op de juiste koers zit. Ik toets regelmatig of mijn gedachten, emoties en mijn handelen congruent zijn. Doe ik nog steeds wat ik het allerleukste vind en waar ik blij van wordt? Dit soort vragen zijn cruciaal voor mij op mijn ondernemersreis.
In al die jaren, ik ben nu 57, heb ik veel geleerd over het ondernemerschap en mijzelf. Het is een manier van leven geworden. Ik begin en eindig de dag ermee. Ik weet nooit wat de dag zal brengen en dat is voor mij toch wel de uitdaging, HET AVONTUUR van het ondernemen.
Blijven luisteren naar je hart ook al is de weg doodlopend
Het is belangrijk om naar je hart te luisteren, als je dat goed kunt, hoef je alleen maar je koers te volgen en te vertrouwen op die weg. Ja, soms kwam ik terecht in een doodlopende straat die zowel geluk als verdriet en ellende met zich meebracht, maar desondanks ben ik altijd standvastig gebleven als ondernemer.
Die doodlopende straat is ook letterlijk de plek waar ik mijn geluk met de paarden heb gevonden in 2006 konden we het stuk land kopen dat ik sinds 2019 huurde en mijn droom werd werkelijkheid: een agrarisch gebied omtoveren en teruggeven aan de natuur, specifiek gericht op de paarden, waar ze in alle vrijheid kunnen leven. Een plek waar al het groen wat we planten voedsel is voor de paarden. Een paddock paradijs creëren waar we de biodiversiteit vergroten. Een plek voor meerdere vogelsoorten, dassen, hazen en konijnen en waar mens en dier tot rust kunnen komen en kunnen genieten in alle vrijheid.
In hetzelfde jaar dat wij het land aankochten kreeg mijn man te horen dat hij kanker had. We hebben zware tijden doorgemaakt. leven tussen hoop en wanhoop. Onze droom kwam uit en tegelijkertijd was het onzeker of we die droom samen konden afmaken.
Helaas is dat niet gelukt, gelukkig heeft hij het wel mee helpen opbouwen maar hij heeft het niet in volle bloei gezien zoals het nu is geworden. Hij is op 5 maart 2022 overleden en ik heb mijn best gedaan om overeind te blijven. Nu, 2,5 jaar later, begin ik langzaam weer op te krabbelen. Mijn bedrijf is doorgegaan met hoogte- en dieptepunten. De verantwoordelijkheid voor mijn dieren en het land hebben me ook door deze zware tijd heen geholpen.
Er ontstaan altijd weer nieuwe wegen en geschenken
Mijn leven krijgt langzaamaan weer wat meer glans en ik voel dat er een nieuwe wind waait over het land. Er komt ruimte voor nieuwe projecten. Ik zie dat als beloning van het leven zelf omdat ik de diepte en de pijn heb durven voelen. Het gemis, dat wat nooit meer terug komt, heb ik leren accepteren en ook dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is. DAN toch weer opstaan en doorgaan en vertrouwen hebben in het leven zelf. Ik heb geleerd dat er altijd weer zonneschijn is en dat geduld daarbij een belangrijke factor is. Dat valt niet altijd mee , dat moet ik wel toegeven.
Een van die geschenken die spontaan ontstaan is, is de ontmoeting met Renate kerkhof. Zij was op zoek naar een plek waar ze intervisiegroepen van mediators kan begeleiden met de hulp van de paarden. We raakten dieper in gesprek en het klikt zo goed dat we al snel vol enthousiasme onze expertise als ondernemer en coach in een hoge hoed bij elkaar hebben gedaan. En daaruit is een bijzonder mooi en nieuw project ontstaan. Een 5 daagse masterclass voor Ondernemers “De elementen van succes” waarin je de sleutel tot jouw ondernemersbalans kunt ontdekken.
Ben je nieuwsgierig naar deze unieke masterclass?
